ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΚΙΝΗΣΕΩΝ

Η λέξη Δυσπραξία πρόερχεται από την Ελληνική λέξη «Πράξις». Πράξις ειναί η ικανότητα ή η διαδικασία η οποία μας καθιστά ανθρώπους, είναι ο σύνδεσμος ανάμεσα στον εγκέφαλο και στην συμπεριφορά, ο οποίος μας δίνει το δικαίωμα της επιλογής, να προγραμματίζουμε την ζωή μας και τις ενέργειες μας. Μέσα από τις πράξεις μας μπορούμε να «λειτουργούμε στον φυσικό κόσμο», όπως να ντυνόμαστε, να τρώμε με μαχαιροπίρουνα, να παίζουμε, να γράφουμε και γενικότερα να επιτεύξουμε αυτό που θέλουμε.

Για να κάνουμε όλα αύτα που θέλουμε απαιτούντε τρία πράγματα:
Ιδεασμός δηλαδή η σύλληψη της ιδέας ( σκέφτομαι να κάνω κάτι).
Σχεδιασμός της κίνησης (σκέφτομαι πώς να το κάνω).
Η εκτέλεση της πράξης (εκτελώ τις ενέργειες).
Η διαταραχή χαρακτηρίζεται από σημαντική απόκλιση στην ανάπτυξη του κινητικού συντονισμού, που παρεμποδίζει σε σημαντικό βαθμό τη σχολική απόδοση ή τις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής του παιδιού(APA 1994). Αναγνωρίζεται όταν οι δυσκολίες συντονισμού των κινήσεων δεν οφείλονται σε άλλη ιατρική κατάσταση, όπως ημιπληγία, εγκεφαλική παράλυση ή μυϊκή δυστροφία και δεν πληρούνται κριτήρια διάχυτης αναπτυξιακής διαταραχής. Σε παιδιά με νοητική υστέρηση, η διαταραχή αναγνωρίζεται όταν οι δυσκολίες κινητικού συντονισμού είναι πιο σοβαρές από το αναμενόμενοο, σε σχέση με το νοητικό επίπεδο.

Η συχνότητα της "αναπτυξιακής διαταραχής" συντονισμού των κινήσεων υπολογίζεται ότι ανέρχεται σε 6% στα παιδιά 5 εώς 11 χρονών, ενώ η πορεία ποικίλει. Σε μερικές περιπτώσεις, οι δυσκολίες συνεχίζουν να υπάρχουν κατά την εφηβεία και την ενήλικη ζωή(APA 1994).



ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ

Οι κλινικές εκδηλώσεις της διαταραχης ποικίλλουν ανάλογα με την ηλικία. Στα μικρά παιδιά παρατηρείται, συνήθως, καθυστέρηση στην κατάκτηση των κινητικών σταθμών, ενώ στα μεγαλύτερα χαρακτηριστικές είναι οι δυσκολίες στο παιχνίδι και στη γραφή. Η αναπτυξιακή δυσπραξία είναι μια "κρυφή" διαταραχή καθώς τα παιδιά με δυσπραξία δεν διαφέρουν καθόλου από τους συνομήλικους τους. Το παιδί δυσκολεύεται να αντιληφθεί τι μπορεί να κάνει με το σώμα του και να οργανώσει τις κινήσεις που απαιτούνται για την ολοκλήρωση ενός καθήκοντος, όπως να ντυθεί, να κουμπώσει, να τραβήξει φερμουάρ και να δέσει κορδόνια. Δυσκολίες παρατηρούνται και στο χειρισμό των παιχνιδιών. Το παιδί, αντί να χειριστεί κατάλληλα τα παιχνίδια, ώστε να δημιουργήσει ευκαιρίες για ικανοποίηση, τα σπρώχνει, απλώς τριγύρω ή τα βάζει στη σειρά. Μερικές φορές, στην προσπάθεια του να χειριστεί την απογοήτευση και τα αρνητικά του συναισθήματα, τα καταστρέφει. Χαρακτηριστική είναι η έλλειψη οργάνωσης και η τάση για ατυχήματα, εξαιτίας της κινητικής αδεξιότητας(Heally 1996). 'Ενα έξυπνο παιδί με δσυκολίες συντονισμού των κινήσεων κατανοεί τι κάνουν οι συνομήλικοι όταν παρατηρεί το παιχνίδι τους, αλλά δυσκολεύεται να συμμετέχει δημιουργικά, επειδή αδυνατεί να σχεδιάσει τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να παίξει με το συγκεκριμένο παιχνίδι(Ayres 2000).

Οι δάσκαλοι χαρακτηρίζουν, συνήθως τα παιδιά ως "ανοργάνωτα" και αναφέρουν δυσκολίες στη χρήση του μολυβιού και στην εκμάθηση της γραφής. Πολλά παιδιά με διαταραχή συντονισμού των κινήσεων παρουσιάζουν προβλήματα και στη σχολική μάθηση(Heally 1996). Το φυσιολογικό επίπεδο γνωστικών δεξιοτήτων βοηθά το παιδί να αναπληρώσει τις δυσκολίες, αλλά με μεγαλύτερη προσπάθεια από το αναμενόμενο, σε σχέση με το συγκεκριμένο καθήκον.

Οι δυσκολίες οργάνωσης και συντονισμού των κινήσεων επηρεάζουν την προσαρμογή του παιδιού σε πολλές καταστάσεις της καθημερινής ζωής, με επιπτώσεις στη συναισθηματική κατάσταση (Heally 1996). Οι απαιτήσεις των γονέων και των δασκάλων είναι συνήθως ανάλογες του νοητικού επιπέδου του παιδιού. Το επίπεδο της ικανότητας κινητικού σχεδιασμού του παιδιού, συνήθως αγνοείται. Το παιδί αναστατώνεται εύκολα, παραπονείται συχνά, εκδηλώνει έντονο πείσμα, δεν συνεργάζεται και απαιτεί τα πράγματα να γίνονται με το δικό του τρόπο. Αποδίδει, συνήθως, τις δυσκολίες του σε παράγοντες στο περιβάλλον και εγκαταλείπει εύκολα την προσπάθεια όταν δυσκολεύται, ή δεν προσπαθεί καθόλου. Τα συναισθήματα ανασφάλειας επιδεινώνται όταν βλέπει τους συνομηλίκους να αποδίδουν σε καθήκοντα, στα οποία το ίδιο αποτυγχάνει και οδηγούν, συχνά, σε αρνητική στάση και χειριστική συμπεριφορά.

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Η διαταραχή αποδίδεται σε δυσλειτουργία του εγκεφάλου, η οποία παρεμποδίζει την οργάνωσεη των αισθητηριακών πληροφοριών από το απτικό, το αιθουσαίο και το ιδιοδεκτικό σύστημα και επηρεάζει την αδρή και λεπτή κινητικότητα του κινητικού σχεδιασμού, με σημαντικές επιπτώσεις στις δεξιότητες( Kranowitz 1998).

Η αντιμετώπιση της διαταραχής συντονισμού των κινήσεων στηρίζεται στην αναγνώριση και στην κατανόηση της φύσης των δυσκολιών, δια μέσου λεπτομερούς αναπτυξιακού ιστορικού, και στη λεπτομερή αξιολόγηση της οργάνωσης των , ερεθισμάτων. Υποστηρίζεται ότι η εργοθεραπεία, που εστιάζεται στην αισθητηριακή ολοκλήρωση, είναι ιδιαίτερα βοηθητική( Cool 1995). H υποστηρικτική ψυχοθεραπεία του παιδιού και η υποστήριξη και η συμβουλευτική των γονέων και των δασκάλων είναι απαραίτητες σε περιπτώσεις με σοβαρές συναισθηματικές και συμπεριφορικές επιπτώσεις( Brazelton et al. 1994).

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ

Η Αναπτυξιακή δυσπραξία από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα έχει αναγνωρισθεί απο γιατρούς και ειδικούς θεραπευτές. Ο Collier για πρώτη φορά τπ περιγράφει ως το σύνδρομο της «συγγενής αδεξιότητας». Το 1973 ο Δρ Samuel Ortonδήλωσε πως είναι μία από τις έξι πιο κοινές αναπτυξιακές διαταραχές με ανεπάρκεια στην διάκριση της πράξης. Από τότε έχει περιγραφεί και επισημανθεί από πολλούς, όπως την Α. Jean Ayres, που το 1972 την ονόμασε διαταραχή της Αισθητηριακής Ολοκλήρωσης, ή όπως ο Dr Sasson Gubbay οποίος το 1975 την χαρακτήρισε το «σύνδρομο αδέξιου Παιδιού». Άλλες ονομασίες που έχουν δωθεί είναι αισθητοκινητική δυσλειτουργία, ελάχιστη εγκεφαλική δυσλειτουργία, διαταραχή της αλληλουχίας των κινήσεων, και πιο πρόσφατα Αναπτυξιακή Διαταραχή Συντονισμού των Κινήσεων.

Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας σήμερα την κατατάσει ως Ειδική Αναπτυξιακή διαταραχή της κινητικής λειτουργία. Σταδιακά, κατά τη διάρκεια των ετών οι ειδικοί είναι σε θέση να προσδιορίζουν πιο εύκολα τα συμπτώματα της διαταραχής.

Τι συμβαίνει μέσα στον εγκέφαλο

Ο φλοιός του εγκεφάλου αποτελεί το μεγάλο σημαντικό χώρο του εγκεφάλου και διαιρείται σε τέσσερις ξεχωριστές περιοχές: η περιοχή κίνησης, ο μετωπιαίος λοβός, η αισθητήρια περιοχή και ο πίσω φλοιός του εγκεφάλου. Όπως υποδηλώνει το όνομα, ο μετωπιαίος λοβός βρίσκεται στο μπροστινό μέρος του εγκεφάλου. Τόσο η περιοχή κίνησης όσο και η αισθητήρια περιοχή αποτελούν ζώνες, που εκτείνονται κατά μήκος του εγκεφάλου, αμέσως μετά τον μπροστινό λοβό. Πίσω από τον αισθητήριο φλοιό βρίσκεται ο πίσω φλοιός του εγκεφάλου, όπου διατηρούνται βαθιά μέσα στον εγκέφαλο οι ακουστικές και οπτικές περιοχές.

Τα ερεθίσματα από τα αισθητήρια όργανα μεταδίδονται στον φλοιό του εγκεφάλου μέσω ενός δικτύου οδών νευρικών αξόνων. Κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης και της μάθησης, εγκαθίστανται οι σύνδεσμοι ανάμεσα στα νευρικά κύτταρα (νευρικές οδοί). Ενδυναμώνονται όταν επιτυγχάνονται τα επιθυμητά αποτελέσματα για παράδειγμα, ένα παιδί μαθαίνει να επεξεργάζεται την πολύπλοκη σειρά κινήσεων που απαιτούνται για να σηκώσει ένα ποτήρι και να πιει απ’ αυτό.

Στα άτομα με δυσπραξία φαίνεται ότι τα δύο ημισφαίρια δεν ανταποκρίνονται ταυτόχρονα και συντονισμένα. Επίσης, είναι η ανάπτυξη των δύο ημισφαιρίων που αποφασίζει κατά πόσο ένα άτομο είναι δεξιόχειρας ή αριστερόχειρας, αλλά και πάλι αυτή η βασική ανάπτυξη μοιάζει ουσιαστικά μειωμένη και επομένως, το παιδί μπορεί να χρησιμοποιεί και τα δύο χέρια χωρίς προτίμηση για κάποιο χρονικό διάστημα, μειώνοντας έτσι ακόμα περισσότερο την ανάπτυξη ικανοτήτων γραφής.

Τι συμβαίνει με μένα

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος αποτελείται από πολλές συνδέσεις που είναι σαν τις σιδηροδρομικές γραμμές και αυτές συνδέονται με το σώμα σας.
Όταν έχετε δυσπραξία ορισμένες από αυτές τις συνδέσεις δεν λειτουργούν σωστά, η σιδηροδρομική γραμμή είναι αποκλεισμένη και το τρένο δεν μπορεί απλώς να περάσει.
Αυτό σημαίνει ότι το σώμα σας μπορεί να δυσκολεύεται να κάνει ό, τι το μυαλό σας του λέει.
Για το λόγο αυτό, ενδέχεται να είναι δύσκολο να:
να μαθαίνετε καινούργια πράγματα

να συγκεντρώνεστε

να γράφετε

να είστε σαφείς

να ντύνεστε

να σκέφτεστε γρήγορα

να παίζετε σπορ

να οργανώνεστε και να εκφράζετε τις σκέψεις σας

Ενδιαφέροντα στοιχεία σχετικά με την δυσπραξία

Η δυσπραξία μπορεί να επηρεάσει τους πάντες και με διαφορετικούς τρόπους.

Επηρεάζει περισσότερο τα αγόρια από τα κορίτσια.
Η δυσπραξία μπορεί να προκύψει από μη προφανή αίτια και μπορεί να επηρεάσει τον καθένα.
Η δυσπραξία είναι μία δια βίου διαταραχή.
Η δυσπραξία είναι ένα κρυφό μειονέκτημα και αυτό σημαίνει ότι τα άτομα με δυσπραξία είναι όπως όλοι οι άλλοι, παρόλα αυτά όμως δυσκολεύονται να κάνουν πράγματα που πολύ εύκολα κάνουν οι άλλοι.
Ανόητο, άτσαλο, αδέξιο,δεν προσπαθεί αρκετά, αποδιοργανωτικό και υπερευαίσθητο είναι μερικούς από τους όρους που χρησιμοποιούν οι δάσκαλοι για να περιγράψουν ένα παιδί με αναπτυξιακή δυσπραξία. Αυτό μπορεί να οδηγήσει το παιδί στο περιθώριο και στην απομόνωση

Πολλοί πιστεύουν πως μεγαλώνοντας απλά θα προσαρμοστεί.
Ένα μεγάλο ποσοστό των δασκάλων πιστεύουν πως απλά είναι "τεμπέλικα παιδιά" και μπορούν να προσπαθήσουν παραπάνω.
Επίσης πολλοί πιστεύουν πως είναι άτακτα και αποδιοργανωτικά.
Πολύ συχνά κατηγορούν τους γονείς για κακή ανατροφή ή πως τα κακομαθαίνουν.
Παρακολουθήστε το παρακάτω video

Δώστε στα παιδιά σας όλη την υποστήριξη και την βοήθεια που χρειάζονται. Αναζητήστε βοήθεια από τους Ειδικούς Ψυχικής Υγείας και προσπαθήστε για την καλύτερη συννεργασία σας με τους Εκπαιδευτικούς των παιδιών σας.

Απλές καθημερινές συμβουλές:

Ενθαρρύνετε τα παιδιά σας να συμμετάσχουν σε φυσικές δραστηριότητες και κυρίως σε παιχνίδια που βοηθούν στην βελτίωση της ισορροπίας π.χ τραμπολίνο, κουτσό κλπ.
Ενθαρρύνετε τα παιδιά σας να συμμετάσχουν σε διασκεδαστικά παιχνίδια όπως πλαστελίνη, δακτυλομπογιές κλπ που βοηθάνε στην βελτίωση της αδρής και λεπτής κινητικότητας καθώς και στον συντονισμό των κινήσεων.
Οι ξαφνικές αλλαγές δημιουργούν αναστάτωση.Δημιουργήστε ένα καθημερινό πρόγραμμα,είναι μια αποτελεσματική οπτική στρατηγική που παρέχει προβλεψημότητα ενώ ταυτόχρονα βοηθάει στην ευελιξία του παιδιού.
Χρησιμοποιήστε απλές και ξεκάθαρες εντολές, μόνο μία οδηγία κάθε φορά. Αποφεύγετε να δίνετε 2-3 εντολές ταυτόχρονα για να μην το μπερδέψετε.
Συχνά έχει ανάρμοστη συμπεριφορά, σταματήστε την άμεσα προειδοποιώντας το με εκφράσεις όπως "σε πέντε λεπτά πρέπει να έχεις σταματήσει"
Θυμηθήτε αν συμπεριφερθήτε το παιδί σας όπως και οι υπόλλοιποι, τότε θα αυξηθεί το ποσοστό αποτυχίας του. Το παιδί σας καταλαβαίνει την διαφορετικότητα του επομένως μεγαλύτερο ποσοστό αποτυχίας συνεπάγεται και χαμηλότερη αυτοπεποίηθηση κλπ.

Το παιδί σας προσπαθεί αλλά δεν τα καταφέρνει πάντα, δεν είναι τεμπέλικο, απλώς μερικές φορές δεν καταφέρνει να σχεδιάσει ή να εκτελέσει την πράξη.





Πηγή: Ψυχιατρική παιδιών και εφήβων Β.Α Παπαγεωργίου

www.dyspraxia.org.nz

Βαρέα μέταλλα:μήπως είναι αυτός ο λόγος που δεν νοιώθετε καλά;

Aμερικανοί μελετητές παρατήρησαν ότι ακόμη και όταν κάποιος προσέχει τη διατροφή του και ασκείται, μπορεί παρόλα αυτά να έχει σοβαρά προβλήματα υγείας.

Μπορεί να παρουσιάζει διαταραχές στη πέψη και στη χώνεψη και μια γενική εικόνα αδιαθεσίας.

Ένας λόγος στον οποίο μπορούν να οφείλονται τα παραπάνω είναι τα τοξικά μέταλλα όπως:

Μόλυβδος
Αλουμίνιο
Κάδμιο
Αρσενικό
Νικέλιο και άλλα δηλητηριώδη μέταλλα που κατακλύζουν το περιβάλλον και εισχωρούν στο σώμα μας.
Αυτά τα τοξικά μέταλλα μπορούν να προκαλέσουν ή να συνεισφέρουν σε μια μακρά λίστα από ασθένειες συμπεριλαμβανομένου τις νόσου Alzheimer, Parkinson και άλλα εγκεφαλικά ή νευρολογικά νοσήματα.

Διαβάστε εδώ ποία είναι τα συμπτώματα και τι υποστηρίζει η ιατρική κοινώτητα.


Dr. Δημήτρης Τσουκαλάς
Μέλος των International Academy of
Detoxification Specialists &
American Holistic Medicine Association

Πηγή:http://www.detoxcenter.gr/subject.php?id=19

"Η Ελλάδα κόβει το κάπνισμα"

Παρελθόν από τους κλειστούς δημόσιους χώρους θα αποτελέσει το τσιγάρο από την 1η Ιουλίου. Ο υπουργός Υγείας εμφανίστηκε αποφασισμένος να εφαρμόσει στο ακέραιο το νόμο που ψήφισε η Βουλή, και από σήμερα ξεκινά μια στοχευμένη εκστρατεία που θα διαρκέσει έξι μήνες προκειμένου να ενημερωθούν οι πολίτες για τους κινδύνους που διατρέχουν από το κάπνισμα και τους λόγους που επέβαλαν την απαγόρευσή του. Ο κ. Αβραμόπουλος παρουσίασε το Εθνικό Σχέδιο Δράσης με απώτερο στόχο την εξαφάνιση του καπνίσματος.

Η αντίστροφη μέτρηση για την εφαρμογή των αντικαπνιστικών μέτρων έχει αρχίσει και το Υπουργείο Υγείας φέρεται αποφασισμένο στην κατά γράμμα τήρηση του νόμου.

Τη συναίνεση της κοινωνίας για την εφαρμογή των νομοθετικών μέτρων που προβλέπουν την απαγόρευση του καπνίσματος σε όλους τους κλειστούς δημόσιους χώρους από την 1η Ιουλίου 2009, ζήτησε σήμερα ο Υπουργός Υγείας Δημήτρης Αβραμόπουλος, μιλώντας στην ειδική εκδήλωση "Εθνική Συμμαχία κατά του Καπνίσματος" στην οποία παρουσιάστηκαν οι δράσεις και οι ενέργειες της νέας αντικαπνιστικής εκστρατείας που ξεκινά το υπουργείο Υγείας.

Μια και πλησιάζει ο καιρός όπου θα απαγορευτεί το κάπνισμα σε δημόσιους χώρους, καλό θα είναι να ρίξουμε μια ματιά τι ακριβώς λέει η νέα νομοθεσία και ποιές οι συνέπειες σε όσους δεν εφαρμόσουν τον νόμο.
Διαβάστε εδώ ολόκληρο το άρθρο

50 απλές συμβουλές για τη σωτηρία του πλανήτη

Αποφεύγετε τις συσκευασίες µιας χρήσης.
Αποφύγετε όλα τα προϊόντα αμιάντου.
Χρησιμοποιήστε επαναφορτιζόμενες μπαταρίες.
Αντικαταστήστε τους κοινούς λαμπτήρες πυρακτώσεως µε νέους λαμπτήρες χαμηλής κατανάλωσης.
Προτιμήστε ανεμιστήρες οροφής αντί των ενεργοβόρων κλιματιστικών.
Χρησιμοποιήστε στα ψώνια σας µία πάνινη τσάντα αντί για πλαστική.
Αντικαταστήστε το συμβατικό σας ντους µε ένα μοντέλο μικρότερης ροής νερού.
Ανακυκλώστε το λάδι μηχανής του αυτοκινήτου σας. Δώστε το στο συνεργείο και µην το ρίχνετε στην αποχέτευση.
Προτιμάτε να αγοράζετε αναψυκτικά σε επιστρεφόμενα γυάλινα μπουκάλια.
Αν χρειάζεστε είδη ξυλείας απαιτείστε πιστοποιητικά που να βεβαιώνουν ότι δεν προέρχονται από αρχέγονα δάση.
Χρησιμοποιήστε απορρυπαντικά που δεν περιέχουν φωσφορικά άλατα.
Τοποθετήστε ένα πλαστικό μπουκάλι στο καζανάκι της τουαλέτας σας, για να μειώσετε την ποσότητα νερού που κατακρατάται στο καζανάκι.
Τοποθετείστε ηλιακό θερμοσίφωνα.
Προσπαθήστε να χρησιμοποιείτε εναλλακτικούς τρόπους μετακίνησης: λεωφορεία, τρένα, μετρό, τραμ, τρόλεϊ, ποδήλατα ή ...περπάτημα.
Υποστηρίξτε τις τοπικές αγορές αγροτικών προϊόντων.
Χρησιμοποιήστε µη λευκασμένα φίλτρα καφέ.
Πειραματισθείτε µε τα χορτοφαγικά γεύματα κατά προτίμηση βιολογικής προέλευσης.
Μειώστε τα απορρίµµατα προτού ακόμη αγοράσετε τα προϊόντα, προτιμώντας αυτά με μικρή και φιλική προς το περιβάλλον συσκευασία.

Διβάστε εδώ όλες τις συμβουλές

υπερκινητικοτητα-διασπαση προσοχης

Το όνομα ADHD προέρχεται από το ακρωνύμιο Attention-Deficit Hyperactivity Disorder (μεταφράζεται "Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής - Υπερκινητικότητας). Τα υπερκινητικα παιδιά βρίσκονται διαρκώς σε υπερδιέγερση και κίνηση, προκαλούν μονίμως φασαρία και συνήθως παρουσιάζουν εξελικτικές ανωμαλίες.

Η διαταραχή αυτή είχε ονομασθεί παλιότερα ελλάχιστη εγκεφαλική δυσλειτουργία(Minimal Brain Dysfunction) και υπερκινητικό σύνδρομο.

Το βασικό χαρακτηριστικό της Διαταραχής(ΔΕΠΥ) είναι η απροσεξία και η υπερκινητικότητα/παρορμητικότητα.

Για να μπει η διάγνωση θα πρέπει κάποια από τα συμπτώματα να έχουν εμφανιστεί πριν την ηλικία των 7 ετών και οι δυσκολίες που προκύπτουν από τη διαταραχή να είναι εμφανείς σε δύο τουλάχιστον περιβάλλοντα (π.χ. στο σπίτι και στο σχολείο).

Η κλινική εικόνα που δίνουν τα παραπάνω συμπτώματα ποικίλλει ανάλογα με την ηλικία του ατόμου.



Τύποι ADHD

Σύμφωνα με τους Van de Oord και Rowe (παρατίθεται στο Holowenko, 1999), οι τύποι του ADHD διακρίνονται σε:

- ADHD υπερισχύων τύπος διάσπασης προσοχής (όταν υφίσταται διάσπαση προσοχής αλλά όχι και υπερκινητικότητα)

- ADHD υπερισχύων τύπος υπερικινητικότητας (όταν υφίσταται υπερκινητικότητα αλλά όχι και διάσπαση προσοχής)

- ADHD συνδυασμός και των δύο παραπάνω (όταν υφίσταται υπερκινητικότητα και διάσπαση προσοχής).

Τα συμπτώματα συνήθως είναι έντονα όταν το άτομο βρίσκεται σε μια ομάδα. Καθώς τα παιδιά ωριμάζουν, τα συμπτώματα γίνονται λιγότερο εμφανή, ώστε στην εφηβεία η όλη απροσεξία/υπερκινητικότητα/ παρορμητικότητα παρουσιάζεται συνήθως σαν εξωτερική και εσωτερική ανησυχία. Βέβαια, όλη αυτή η συμπτωματολογία επηρεάζει αρνητικά τη σχολική, κοινωνική και επαγγελματική λειτουργικότητα και απόδοση του ατόμου.

Διαβάστε εδώ πως λειτουργεί ένα παιδί με ADHD; τα αίτια που την προκαλούν, την νευροανατομία της ΔΕΠ-Υ, παρακολουθείστε το video

Το σύνδρομο μη λεκτικών δυσκολιών μάθησης

Το σύνδρομο μη λεκτικών δυσκολιών μάθησης (Non-verballearηiηg disabilities syndrome) αναφέρθηκε για πρώτη φορά από τους Johηsoη & Mykelbust, το 1967, και στη συνέχεια από τον Rourke και συν (1989).Εντοπίστηκαν δυο τύποι δυσκολιών μάθησης, ο πρώτος από τους οποίους αναφέρεται ως διαταραχή φωνολογικής επεξεργασίας(Rourke 1989, 1995) και χαρακτηρίζεται από υπερβολική δυσκολία στην ανάγνωση, στην ορθογραφία και στις δεξιότητες λόγου.Οι μη λεκτικές δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων, η οπτική και η απτική αντίληψη, είναι σχετικά καλές. Τα παιδιά μ' αυτή τη διαταραχή έχουν, συνήθως, υψηλότερη απόδοση σε πρακτικές δοκιμασίες νοημοσύνης σε σύγκριση με τις λεκτικές.
Ο δεύτερος τύπος αναφέρεται ως μη λεκτικές δυσκολίες μάθησης και χαρακτηρίζεται από αντίθετο προφίλ δεξιοτήτων, σε σχέση με τον προηγούμενο. Το επίπεδο φωνολογικής επεξεργασίας, λόγου και δεξιοτήτων απομνημόνευσης είναι ανάλογο ή υψηλότερο, σε σχέση με την ηλικία. Η απόδοση των παιδιών σε λεκτικές δοκιμασίες νοημοσύνης είναι, συνήθως, υψηλότερη από την απόδοση σε πρακτικές (Rourke 1989). Παρατηρούνται πρωταρχικές δυσκολίες στην οπτική και απτική αντίληψη, στις πολύπλοκες ψυχοκινητικές δεξιότητες και στο χειρισμό νέου υλικού. Οι βασικές αυτές δυσκολίες προκαλούν δευτερογενή προβλήματα στην εξερεύνηση του φυσικού περιβάλλοντος και στην προσοχή σε οπτικά και απτικά ερεθίσματα. Τα παιδιά περιγράφονται ως υποκινητικά, δεν εξερευνούν και δεν γνωρίζουν τον κόσμο μέσα από την όραση ή την κίνηση, αλλά, κυρίως, μέσα από τις απαντήσεις στις ερωτήσεις τους, σχετικά με το άμεσο περιβάλλον. Οι παραπάνω δυσκολίες έχουν ως αποτέλεσμα περαιτέρω δυσκολίες στη δημιουργία εννοιών και υποθέσεων και στην επίλυση προβλημάτων. Μακροχρόνια, οι δυσκολίες αυτές οδηγούν σε γλωσσικά, ακαδημα'ίκά και ψυχοκοινωνικά προβλήματα και μειωμένη προσαρμοστική λειτουργικότητα (Voldeη 2004).
Η αποκλίνουσα κοινωνική κρίση των παιδιών με τέτοιες δυσκολίες μπορεί να οφείλεται στα βασικά προβλήματα δημιουργίας εννοιών. Προβλήματα κατανόησης των μη λεκτικών πληροφοριών, όπως των εκφράσεων προσώπου, συμβάλλουν στα ακατάλληλα πρότυπα αλληλεπίδρασης. Η ανεπαρκής επεξεργασία νέων πληροφοριών έχει ως αποτέλεσμα δυσκολίες προσαρμογής σε μη οικείες διαπροσωπικέ καταστάσεις.
Τα παιδιά με μη λεκτικές δυσκολίες μάθησης παρουσιάζουν συχνότερα ψυχικές διαταραχές, όπως κατάθλιψη, σε σύγκριση με το γενικό πληθυσμό (Rourke et al. 1995).
Το σύνδρομο μη λεκτικών δυσκολιών μάθησης αναγνωρίζεται ολοένα και περισσότερο ως διαγνωστική κατηγορία, αν και είναι σχετικά άγνωστο ακόμη στους περισσότερους επαγγελματίες ψυχικής υγείας. Τα κλινικά χαρακτηριστικά του συνδρόμου περιγράφονται σταθερά σε διαφορετικές κλινικές αναφορές, ενώ η επικάλυψη με άλλες διαγνωστικές κατηγορίες, όπως σύνδρομο Asperger, αναπτυξιακή διαταραχή συντονισμού των κινήσεων και αναπτυξιακή διαταραχή προσοχής και κινητικής αντίληψης, συνεχίζουν να διερευνώνται (Volden 2004).

κοινωνική φοβία

Σύμφωνα με το DSM-Ιν, η γενικευμένη αγχώδης διαταραχή συμπεριλαμβάνει την νπεραγχώδη διαταραχή, η οποία ήταν η τρίτη διαταραχή της παιδικής ηλικίας στο 0Μ-ΙΙΙ-Η.

Βασικό χαρακτηριστικό της κοινωνικής φοβίας είναι ο έντονος και επίμονος φόβος που διακατέχει το άτομο σε μία ή περισσότερες κοινωνικές καταστάσεις. Σε τέτοιες περιπτώσεις, το άτομο φοβάται ότι Θα περιέλθει σε κατάσταση αμηχανίας και σύγχύσης. Η έκθεσή του, με την παρουσία του, σε μια κοινωνική κατάσταση συχνά τον προκαλεί βιώματα έντονου άγχους το οποίο ενδέχεται να οδηγήσει ατην εκδήλωση αντίδρασης πανικού. Για το λόγο αυτόν, τα άτομα με κοινωνική φοβία συχνά αποφεύγούν τέτοιες καταστάσεις ή τις υπομένουν αλλά τις βιώνουν με υπερβολική ένταση.

Προκειμένου να τεθεί η διάγνωση της κοινωνικής φοβίας στους ενήλικες, απαραίτητη προϋπόθεση ειναι η αναγνώριση και παραδοχή εκ μέρους τους ότι ο φόβος και το άγχος που βιώνουν είναι αδικαιολόγητα. Αυτή η προϋπόθεση ωστόσο δεν ισχύει για τη διάγνωση της διαταραχής στα παιδιά και στούς εφήβους διότι λόγω γνωστικών-αναπτυξιακών περιορισμών, είναι πιθανό να μην μπορούν να αναγνωρίσουν ότι ο φόβος αυτός είναι αδικαιολόγητος και υπερβολικός.

Διαβάστε εδώ ποιά είναι τα συμπτώματα και την αποφευκτική συμπεριφορά που είναι πιθανό να εκδηλώνεται στην κοινωνική φοβία.

ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΑΓΧΟΥΣ ΑΠΟΓΧΩΡΙΣΜΟΥ

ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΑΓΧΟΥΣ ΑΠΟΓΧΩΡΙΣΜΟΥ
Τα νήπια και τα παιδιά προσχολικής ηλικίας είναι φυσιολογικό να παρουσιάζουν κάποιο βαθμο άγχους σε περιπτώσεις απομάκρυνσης από το σπίτι και πραγματικού ή ενδεχόμενου αποχωρισμού από τα άτομα στα οποία είναι ηροσκολλημένα.'Οταν ωστόσο το άγχος αυτό είναι υπερβολικής έντασης και εκδηλώνεται σε παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας, όπως ο Θανάσης,τότε ενδέχεται να αποτελεί ένδειξη της διαταραχής άγχούς του αποχωρισμού. Η διαταραχή άγχους τον αποχωρισμού είναι η μόνη διαταραχή η οποία διαγιγνώσκεται για πρώτη φορά ατην παιδική ηλικία σύμφωνα με το DSVI-IV. Για τη διάγνωση της διαταραχής θα πρέπει το άγχος να είναι δυσανάλογο της χρονολογικής ηλικίας και τον προοδοκώμενον αναπτυξιακού επιπέδου του παιδιού, να εκδηλώνεται με ασυνήθη βαρύτητα και να σχετίζεται με προβλήματα κοινωνικής λειτουργικότητας. 'Οπως γνωρίζουμε από την αναπτυξιακή ψυχολογία, το άγχος τον αποχωρισμού θεωρείται ένα φυσιολογικό αναπτυξιακό φαινόμενο για τις ηλικίες των εφτά μηνών έως έξι περίπου ετών (Bemsteίn &Borchardt, 1991). Πυρήνας των φόβων από τους οποίους διακατέχονται τα παιδιά με τη διαταραχή αυτή, είναι η ανησυχία τους μήπως πάθει κάτι κακό αυτός που τα φροντίζει και έτσι χάσουν το πρόσωπο στο οποίο έχουν προσκολληθεί. Φοβούνται, για παράδειγμα, μήπως σι γονείς τους πέσουν Θύμα ατυχήματος ή μήπως τα ίδια χαθούν κάπου και δεν μπορέσουν μετά να ξαναβρούν τους γονείς τους. Επίσης συχνά έχουν νυκτερινούς εφιάλτες με θέμα τις φοβίες τους (Bell-Dolan & Βrazea1,1993).
Διαβάστε εδώ αναλυτικά τα κριτήρια για τη διάγνωση της διαταραχής άγχούς του αποχωρισμού σύμφωνα με το διαγνωστικό εγχειρίδιο τού DSM-Ν

ΕΙΔΙΚΗ ΦΟΒΙΑ

Η ειδική φοβία αναφέρεται σε έκδηλο και επίμονο φόβο, ο οποίος είναι υπερβολικός και παράλογος και εκλύεται από την παρουσία ή την πρόβλεψη της παρουσίας ειδικού αντικειμένου ή ειδικής κατάστασης( πχ χρήση ασανσέρ, αεροπορικά ταξίδια, ζώα, ύψη, θέα αίματος). Η έκθεση στο φοβικό ερέθισμα προκαλεί σχεδόν πάντα μια άμεση αντίδραση άγχους η οποία είναι πιθανό να εκδηλωθεί με τη μορφή μιας καταστασιακά συνδεόμενης ή ελκυόμενης προσβολής πανικού. Στα παιδιά το άγχος αυτό είναι πιθανό να εκδηλώνεται με κλάμα και νευρικότητα.
Το άτομο με την ειδική φοβία αναγνωρίζει πως ο φόβος του είναι υπερβολικός αλλά δεν μπορεί να τον ελέγξει και γι αυτό διακρίνεται από την τάση να αποφεύγει τη φοβική κατάσταση και, όπου δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα, απλά την υπομένει βιώνοντας έντονο άγχος ή δυσφορία. Η αποφυγή, η αγχώδης προσμονή ή δυσφορία
Που συνδέονται με την φοβική κατάσταση παρεμποδίζουν σημαντικά τις συνήθεις καθημερινές δραστηριότητες του ατόμου.
Τα παιδιά είνα πθανό να μην αντιλαμβάνονται πάντα πότε οι φόβοι τους είναι υπερβολικοί ή αδικαιολόγητοι. Οι Silverman και Rabian διακρίνουν τις ειδικές φοβίες από τους αναπτυξιακά φυσιολογικούς φόβους επισημαίνοντας πως οι φόβικες αντιδράσεις είναι υπερβολικές και δυσανάλογες των απαιτήσεων της συγκεκριμένης κατάστασης, εκδηλώνεται παρά τη θέληση του ατόμου, οδηγούν στην αποφυγή του φοβικού ερεθίσματος, επιμένουν στο χρόνο και δεν διευκολύνουν το άτομο στην αποτελεσματική του προσαρμογή. Οι πιο συνηθισμένες φοβίες στα παιδιά αφορούν τα ύψη, το σκοτάδι, τους δυνατούς θορύβους, τους κεραυνούς, τα σκυλιά και άλλα μικρά ζώα.
Τα παιδιά με ειδικές φοβίες συχνά διακατέχονται από το άγχος που τους δημιουργεί η σκέψη για το τι μπορεί να τους συμβεί αν εκτεθούν στο αντικείμενο ή την κατάσταση που τους προκαλεί το φόβο. Για παράδειγμα το παιδί που φοβάται τους κεραυνούς μπορεί να κυριαρχείται από την ανησυχία ως προς τι θα μπορούσε να του συμβεί αν στο δρόμο για το σχολείο έπεφταν κεραυνοί. Έτσι είναι πιθανό το παιδί αυτό να θέλει να αποφύγει να πάει στο σχολείο ή απλά να κλαίει ή και να κρύβεται στην προσπάθεια του να αντιμετωπίσει το φοβικό ερέθισμα. Τα παιδιά με ειδικές φοβίες είναι πιθανό να βρίσκονται συνεχώς σε ετοιμότητα ώστε να διαπιστώσουν έγκαιρα την εμφάνιση του φοβικού ερεθίσματος. Γι’ αυτό, το παιδί το οποίο φοβάται τους κεραυνούς είναι πιθανό να παρακολουθήσει συχνά στην τηλεόραση τα δελτία καιρού ή να κοιτά τον ουρανό προκειμένου να μπορεί να προβλέψει αν υπάρχει το ενδεχόμενο να εκδηλωθούν κεραυνοί.
Οι φοβίες από τα ζώα, το σκοτάδι, τους κεραυνούς εμφανίζονται συνήθως πριν από την ηλικία των 7 έτων κα στις πιο πολλές περιπτώσεις η πρώτη τους εκδήλωση δεν συνδέεται με κάποια τραυματική εμπειρία.

Παιδεία και νόμος

Νομίζω πως είναι πολύ βασικό να γνωρίζουμε τι λέει η νομοθεσια μας για την παιδεία και την ειδική αγωγή, διαβάστε το προσεκτικά, πρέπει όλοι μας να γνωρίζουμε τις υποχρεώσεις αλλά και τα δικαιώματα μας:


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΘΝ. ΠΑΙΔΕΙΑΣ & ΘΡΗΣΚ/ΤΩΝ
ΕΝΙΑΙΟΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ ΣΠΟΥΔΩΝ
ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΩΝ
Δ/ΝΣΗ ΣΠΟΥΔΩΝ Π.Ε.
ΤΜΗΜΑ Α΄
Μητροπόλεως 15
10185 ΑΘΗΝΑ
Πληροφορίες : Θεόδωρος Γούπος
Ρήγας Γεωργακόπουλος
Τηλέφωνο: 210.32.38.380
210.32.38.523
Fax: 210.32.38.580
E- mail: spudonpe@ypepth.gr
Να διατηρηθεί μέχρι
Βαθμός ασφαλείας
Αθήνα, 5 - 9 - 2006
Αριθ. Πρωτ. Βαθμός Προτερ.
Φ.3 / 823 / 88155 / Γ1


--------------------------------------------------------------------------------
...

--------------------------------------------------------------------------------


Παράγραφος 24: Αντιμετώπιση μαθητών με μαθησιακές δυσκολίες

Μέρος του εκπαιδευτικού μας συστήματος είναι και η Ειδική Αγωγή, η οποία και λειτουργεί υποστηρικτικά και στηρίζει τη Γενική Αγωγή, προσφέροντας τις υπηρεσίες της στα άτομα με Ειδικές Εκπαιδευτικές ανάγκες. Ένας σημαντικός αριθμός των παιδιών αυτών φοιτά ήδη στα Ειδικά Δημοτικά Σχολεία και Νηπιαγωγεία καθώς και στα Τμήματα Ένταξης. Υπάρχει όμως και ένας σημαντικός αριθμός επίσης
μαθητών που βρίσκεται διάσπαρτος στα σχολεία της Γενικής Αγωγής και χρήζει ειδικής εκπαιδευτικής προσέγγισης και αντιμετώπισης. Τέτοιοι μαθητές είναι όσοι παρουσιάζουν ανωριμότητα, δυσκολίες μάθησης, αισθητηριακές αναπηρίες, διαταρακτική συμπεριφορά, συναισθηματικές διαταραχές, άρνηση σχολείου κ.λ.π. και τις περισσότερες φορές, δυστυχώς, περιθωριοποιούνται και παραμένουν απλά
θεατές της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Για την ομαλή ένταξη όλων αυτών των μαθητών θα πρέπει να ευαισθητοποιηθούν οι εκπαιδευτικοί και να αξιοποιήσουν όλους τους θεσμούς που έχει θεσπίσει η Πολιτεία, όπως τους Σχολικούς Συμβούλους της Γενικής και κυρίως της Ειδικής Αγωγής, προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας, αλλά και τις σχετικά 9 νεοϊδρυθείσες υπηρεσίες (ΚΔΑΥ), προς όφελος των μαθητών και των οικογενειών τους. Συνεπώς, κρίνεται σκόπιμο να ενημερωθούν οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων, ώστε όταν κατά την εκτίμησή τους κάποιος μαθητής παρουσιάζει κάποια από τα στοιχεία που αναφέραμε παραπάνω, σε συνεργασία με το Διευθυντή του Σχολείου να καλούν το Σχολικό Σύμβουλο της περιοχής τους για να τον συμβουλευτούν και να καταρτίσουν από κοινού ένα πρόγραμμα αντιμετώπισης βραχύχρονης διάρκειας.

Διαβάστε εδώ αναλυτικά την νομοθεσία για την ειδική αγωγή