Το σύνδρομο μη λεκτικών δυσκολιών μάθησης

Το σύνδρομο μη λεκτικών δυσκολιών μάθησης (Non-verballearηiηg disabilities syndrome) αναφέρθηκε για πρώτη φορά από τους Johηsoη & Mykelbust, το 1967, και στη συνέχεια από τον Rourke και συν (1989).Εντοπίστηκαν δυο τύποι δυσκολιών μάθησης, ο πρώτος από τους οποίους αναφέρεται ως διαταραχή φωνολογικής επεξεργασίας(Rourke 1989, 1995) και χαρακτηρίζεται από υπερβολική δυσκολία στην ανάγνωση, στην ορθογραφία και στις δεξιότητες λόγου.Οι μη λεκτικές δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων, η οπτική και η απτική αντίληψη, είναι σχετικά καλές. Τα παιδιά μ' αυτή τη διαταραχή έχουν, συνήθως, υψηλότερη απόδοση σε πρακτικές δοκιμασίες νοημοσύνης σε σύγκριση με τις λεκτικές.
Ο δεύτερος τύπος αναφέρεται ως μη λεκτικές δυσκολίες μάθησης και χαρακτηρίζεται από αντίθετο προφίλ δεξιοτήτων, σε σχέση με τον προηγούμενο. Το επίπεδο φωνολογικής επεξεργασίας, λόγου και δεξιοτήτων απομνημόνευσης είναι ανάλογο ή υψηλότερο, σε σχέση με την ηλικία. Η απόδοση των παιδιών σε λεκτικές δοκιμασίες νοημοσύνης είναι, συνήθως, υψηλότερη από την απόδοση σε πρακτικές (Rourke 1989). Παρατηρούνται πρωταρχικές δυσκολίες στην οπτική και απτική αντίληψη, στις πολύπλοκες ψυχοκινητικές δεξιότητες και στο χειρισμό νέου υλικού. Οι βασικές αυτές δυσκολίες προκαλούν δευτερογενή προβλήματα στην εξερεύνηση του φυσικού περιβάλλοντος και στην προσοχή σε οπτικά και απτικά ερεθίσματα. Τα παιδιά περιγράφονται ως υποκινητικά, δεν εξερευνούν και δεν γνωρίζουν τον κόσμο μέσα από την όραση ή την κίνηση, αλλά, κυρίως, μέσα από τις απαντήσεις στις ερωτήσεις τους, σχετικά με το άμεσο περιβάλλον. Οι παραπάνω δυσκολίες έχουν ως αποτέλεσμα περαιτέρω δυσκολίες στη δημιουργία εννοιών και υποθέσεων και στην επίλυση προβλημάτων. Μακροχρόνια, οι δυσκολίες αυτές οδηγούν σε γλωσσικά, ακαδημα'ίκά και ψυχοκοινωνικά προβλήματα και μειωμένη προσαρμοστική λειτουργικότητα (Voldeη 2004).
Η αποκλίνουσα κοινωνική κρίση των παιδιών με τέτοιες δυσκολίες μπορεί να οφείλεται στα βασικά προβλήματα δημιουργίας εννοιών. Προβλήματα κατανόησης των μη λεκτικών πληροφοριών, όπως των εκφράσεων προσώπου, συμβάλλουν στα ακατάλληλα πρότυπα αλληλεπίδρασης. Η ανεπαρκής επεξεργασία νέων πληροφοριών έχει ως αποτέλεσμα δυσκολίες προσαρμογής σε μη οικείες διαπροσωπικέ καταστάσεις.
Τα παιδιά με μη λεκτικές δυσκολίες μάθησης παρουσιάζουν συχνότερα ψυχικές διαταραχές, όπως κατάθλιψη, σε σύγκριση με το γενικό πληθυσμό (Rourke et al. 1995).
Το σύνδρομο μη λεκτικών δυσκολιών μάθησης αναγνωρίζεται ολοένα και περισσότερο ως διαγνωστική κατηγορία, αν και είναι σχετικά άγνωστο ακόμη στους περισσότερους επαγγελματίες ψυχικής υγείας. Τα κλινικά χαρακτηριστικά του συνδρόμου περιγράφονται σταθερά σε διαφορετικές κλινικές αναφορές, ενώ η επικάλυψη με άλλες διαγνωστικές κατηγορίες, όπως σύνδρομο Asperger, αναπτυξιακή διαταραχή συντονισμού των κινήσεων και αναπτυξιακή διαταραχή προσοχής και κινητικής αντίληψης, συνεχίζουν να διερευνώνται (Volden 2004).

κοινωνική φοβία

Σύμφωνα με το DSM-Ιν, η γενικευμένη αγχώδης διαταραχή συμπεριλαμβάνει την νπεραγχώδη διαταραχή, η οποία ήταν η τρίτη διαταραχή της παιδικής ηλικίας στο 0Μ-ΙΙΙ-Η.

Βασικό χαρακτηριστικό της κοινωνικής φοβίας είναι ο έντονος και επίμονος φόβος που διακατέχει το άτομο σε μία ή περισσότερες κοινωνικές καταστάσεις. Σε τέτοιες περιπτώσεις, το άτομο φοβάται ότι Θα περιέλθει σε κατάσταση αμηχανίας και σύγχύσης. Η έκθεσή του, με την παρουσία του, σε μια κοινωνική κατάσταση συχνά τον προκαλεί βιώματα έντονου άγχους το οποίο ενδέχεται να οδηγήσει ατην εκδήλωση αντίδρασης πανικού. Για το λόγο αυτόν, τα άτομα με κοινωνική φοβία συχνά αποφεύγούν τέτοιες καταστάσεις ή τις υπομένουν αλλά τις βιώνουν με υπερβολική ένταση.

Προκειμένου να τεθεί η διάγνωση της κοινωνικής φοβίας στους ενήλικες, απαραίτητη προϋπόθεση ειναι η αναγνώριση και παραδοχή εκ μέρους τους ότι ο φόβος και το άγχος που βιώνουν είναι αδικαιολόγητα. Αυτή η προϋπόθεση ωστόσο δεν ισχύει για τη διάγνωση της διαταραχής στα παιδιά και στούς εφήβους διότι λόγω γνωστικών-αναπτυξιακών περιορισμών, είναι πιθανό να μην μπορούν να αναγνωρίσουν ότι ο φόβος αυτός είναι αδικαιολόγητος και υπερβολικός.

Διαβάστε εδώ ποιά είναι τα συμπτώματα και την αποφευκτική συμπεριφορά που είναι πιθανό να εκδηλώνεται στην κοινωνική φοβία.

ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΑΓΧΟΥΣ ΑΠΟΓΧΩΡΙΣΜΟΥ

ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΑΓΧΟΥΣ ΑΠΟΓΧΩΡΙΣΜΟΥ
Τα νήπια και τα παιδιά προσχολικής ηλικίας είναι φυσιολογικό να παρουσιάζουν κάποιο βαθμο άγχους σε περιπτώσεις απομάκρυνσης από το σπίτι και πραγματικού ή ενδεχόμενου αποχωρισμού από τα άτομα στα οποία είναι ηροσκολλημένα.'Οταν ωστόσο το άγχος αυτό είναι υπερβολικής έντασης και εκδηλώνεται σε παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας, όπως ο Θανάσης,τότε ενδέχεται να αποτελεί ένδειξη της διαταραχής άγχούς του αποχωρισμού. Η διαταραχή άγχους τον αποχωρισμού είναι η μόνη διαταραχή η οποία διαγιγνώσκεται για πρώτη φορά ατην παιδική ηλικία σύμφωνα με το DSVI-IV. Για τη διάγνωση της διαταραχής θα πρέπει το άγχος να είναι δυσανάλογο της χρονολογικής ηλικίας και τον προοδοκώμενον αναπτυξιακού επιπέδου του παιδιού, να εκδηλώνεται με ασυνήθη βαρύτητα και να σχετίζεται με προβλήματα κοινωνικής λειτουργικότητας. 'Οπως γνωρίζουμε από την αναπτυξιακή ψυχολογία, το άγχος τον αποχωρισμού θεωρείται ένα φυσιολογικό αναπτυξιακό φαινόμενο για τις ηλικίες των εφτά μηνών έως έξι περίπου ετών (Bemsteίn &Borchardt, 1991). Πυρήνας των φόβων από τους οποίους διακατέχονται τα παιδιά με τη διαταραχή αυτή, είναι η ανησυχία τους μήπως πάθει κάτι κακό αυτός που τα φροντίζει και έτσι χάσουν το πρόσωπο στο οποίο έχουν προσκολληθεί. Φοβούνται, για παράδειγμα, μήπως σι γονείς τους πέσουν Θύμα ατυχήματος ή μήπως τα ίδια χαθούν κάπου και δεν μπορέσουν μετά να ξαναβρούν τους γονείς τους. Επίσης συχνά έχουν νυκτερινούς εφιάλτες με θέμα τις φοβίες τους (Bell-Dolan & Βrazea1,1993).
Διαβάστε εδώ αναλυτικά τα κριτήρια για τη διάγνωση της διαταραχής άγχούς του αποχωρισμού σύμφωνα με το διαγνωστικό εγχειρίδιο τού DSM-Ν

ΕΙΔΙΚΗ ΦΟΒΙΑ

Η ειδική φοβία αναφέρεται σε έκδηλο και επίμονο φόβο, ο οποίος είναι υπερβολικός και παράλογος και εκλύεται από την παρουσία ή την πρόβλεψη της παρουσίας ειδικού αντικειμένου ή ειδικής κατάστασης( πχ χρήση ασανσέρ, αεροπορικά ταξίδια, ζώα, ύψη, θέα αίματος). Η έκθεση στο φοβικό ερέθισμα προκαλεί σχεδόν πάντα μια άμεση αντίδραση άγχους η οποία είναι πιθανό να εκδηλωθεί με τη μορφή μιας καταστασιακά συνδεόμενης ή ελκυόμενης προσβολής πανικού. Στα παιδιά το άγχος αυτό είναι πιθανό να εκδηλώνεται με κλάμα και νευρικότητα.
Το άτομο με την ειδική φοβία αναγνωρίζει πως ο φόβος του είναι υπερβολικός αλλά δεν μπορεί να τον ελέγξει και γι αυτό διακρίνεται από την τάση να αποφεύγει τη φοβική κατάσταση και, όπου δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα, απλά την υπομένει βιώνοντας έντονο άγχος ή δυσφορία. Η αποφυγή, η αγχώδης προσμονή ή δυσφορία
Που συνδέονται με την φοβική κατάσταση παρεμποδίζουν σημαντικά τις συνήθεις καθημερινές δραστηριότητες του ατόμου.
Τα παιδιά είνα πθανό να μην αντιλαμβάνονται πάντα πότε οι φόβοι τους είναι υπερβολικοί ή αδικαιολόγητοι. Οι Silverman και Rabian διακρίνουν τις ειδικές φοβίες από τους αναπτυξιακά φυσιολογικούς φόβους επισημαίνοντας πως οι φόβικες αντιδράσεις είναι υπερβολικές και δυσανάλογες των απαιτήσεων της συγκεκριμένης κατάστασης, εκδηλώνεται παρά τη θέληση του ατόμου, οδηγούν στην αποφυγή του φοβικού ερεθίσματος, επιμένουν στο χρόνο και δεν διευκολύνουν το άτομο στην αποτελεσματική του προσαρμογή. Οι πιο συνηθισμένες φοβίες στα παιδιά αφορούν τα ύψη, το σκοτάδι, τους δυνατούς θορύβους, τους κεραυνούς, τα σκυλιά και άλλα μικρά ζώα.
Τα παιδιά με ειδικές φοβίες συχνά διακατέχονται από το άγχος που τους δημιουργεί η σκέψη για το τι μπορεί να τους συμβεί αν εκτεθούν στο αντικείμενο ή την κατάσταση που τους προκαλεί το φόβο. Για παράδειγμα το παιδί που φοβάται τους κεραυνούς μπορεί να κυριαρχείται από την ανησυχία ως προς τι θα μπορούσε να του συμβεί αν στο δρόμο για το σχολείο έπεφταν κεραυνοί. Έτσι είναι πιθανό το παιδί αυτό να θέλει να αποφύγει να πάει στο σχολείο ή απλά να κλαίει ή και να κρύβεται στην προσπάθεια του να αντιμετωπίσει το φοβικό ερέθισμα. Τα παιδιά με ειδικές φοβίες είναι πιθανό να βρίσκονται συνεχώς σε ετοιμότητα ώστε να διαπιστώσουν έγκαιρα την εμφάνιση του φοβικού ερεθίσματος. Γι’ αυτό, το παιδί το οποίο φοβάται τους κεραυνούς είναι πιθανό να παρακολουθήσει συχνά στην τηλεόραση τα δελτία καιρού ή να κοιτά τον ουρανό προκειμένου να μπορεί να προβλέψει αν υπάρχει το ενδεχόμενο να εκδηλωθούν κεραυνοί.
Οι φοβίες από τα ζώα, το σκοτάδι, τους κεραυνούς εμφανίζονται συνήθως πριν από την ηλικία των 7 έτων κα στις πιο πολλές περιπτώσεις η πρώτη τους εκδήλωση δεν συνδέεται με κάποια τραυματική εμπειρία.

Παιδεία και νόμος

Νομίζω πως είναι πολύ βασικό να γνωρίζουμε τι λέει η νομοθεσια μας για την παιδεία και την ειδική αγωγή, διαβάστε το προσεκτικά, πρέπει όλοι μας να γνωρίζουμε τις υποχρεώσεις αλλά και τα δικαιώματα μας:


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΘΝ. ΠΑΙΔΕΙΑΣ & ΘΡΗΣΚ/ΤΩΝ
ΕΝΙΑΙΟΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ ΣΠΟΥΔΩΝ
ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΩΝ
Δ/ΝΣΗ ΣΠΟΥΔΩΝ Π.Ε.
ΤΜΗΜΑ Α΄
Μητροπόλεως 15
10185 ΑΘΗΝΑ
Πληροφορίες : Θεόδωρος Γούπος
Ρήγας Γεωργακόπουλος
Τηλέφωνο: 210.32.38.380
210.32.38.523
Fax: 210.32.38.580
E- mail: spudonpe@ypepth.gr
Να διατηρηθεί μέχρι
Βαθμός ασφαλείας
Αθήνα, 5 - 9 - 2006
Αριθ. Πρωτ. Βαθμός Προτερ.
Φ.3 / 823 / 88155 / Γ1


--------------------------------------------------------------------------------
...

--------------------------------------------------------------------------------


Παράγραφος 24: Αντιμετώπιση μαθητών με μαθησιακές δυσκολίες

Μέρος του εκπαιδευτικού μας συστήματος είναι και η Ειδική Αγωγή, η οποία και λειτουργεί υποστηρικτικά και στηρίζει τη Γενική Αγωγή, προσφέροντας τις υπηρεσίες της στα άτομα με Ειδικές Εκπαιδευτικές ανάγκες. Ένας σημαντικός αριθμός των παιδιών αυτών φοιτά ήδη στα Ειδικά Δημοτικά Σχολεία και Νηπιαγωγεία καθώς και στα Τμήματα Ένταξης. Υπάρχει όμως και ένας σημαντικός αριθμός επίσης
μαθητών που βρίσκεται διάσπαρτος στα σχολεία της Γενικής Αγωγής και χρήζει ειδικής εκπαιδευτικής προσέγγισης και αντιμετώπισης. Τέτοιοι μαθητές είναι όσοι παρουσιάζουν ανωριμότητα, δυσκολίες μάθησης, αισθητηριακές αναπηρίες, διαταρακτική συμπεριφορά, συναισθηματικές διαταραχές, άρνηση σχολείου κ.λ.π. και τις περισσότερες φορές, δυστυχώς, περιθωριοποιούνται και παραμένουν απλά
θεατές της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Για την ομαλή ένταξη όλων αυτών των μαθητών θα πρέπει να ευαισθητοποιηθούν οι εκπαιδευτικοί και να αξιοποιήσουν όλους τους θεσμούς που έχει θεσπίσει η Πολιτεία, όπως τους Σχολικούς Συμβούλους της Γενικής και κυρίως της Ειδικής Αγωγής, προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας, αλλά και τις σχετικά 9 νεοϊδρυθείσες υπηρεσίες (ΚΔΑΥ), προς όφελος των μαθητών και των οικογενειών τους. Συνεπώς, κρίνεται σκόπιμο να ενημερωθούν οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων, ώστε όταν κατά την εκτίμησή τους κάποιος μαθητής παρουσιάζει κάποια από τα στοιχεία που αναφέραμε παραπάνω, σε συνεργασία με το Διευθυντή του Σχολείου να καλούν το Σχολικό Σύμβουλο της περιοχής τους για να τον συμβουλευτούν και να καταρτίσουν από κοινού ένα πρόγραμμα αντιμετώπισης βραχύχρονης διάρκειας.

Διαβάστε εδώ αναλυτικά την νομοθεσία για την ειδική αγωγή

Το λίπος

Ίσως ήδη έχετε αλλάξει συνήθεια και, αντί να τηγανίζετε το φαγητό σας, να το ψήνετε. Αυτό σίγουρα βοηθάει, υπάρχουν όμως πολύ περισσότερα που μπορείτε να κάνετε.

Το 1/3 περίπου από τα λιπαρά που καταναλώνει ο μέσος καταναλωτής προέρχονται από γαλακτομικά προιόντα και ιδιαίτερα από το βούτυρο και το γάλα.
Το 1/4 περίπου προέρχεται από μαργαρίνες, μαγειρικά λίπη και έλαια και το 1/6 από άλλα προιόντα, όπως πατατάκια, μπισκότα, τούρτες κλπ.
Πολλές φορές συγχέουμε τα διαφορετικά είδη λίπων.
Βασικά υπάρχουν δύο τύποι: τα κορεσμένα λίπη και τα ακόρεστα. Τα τελευταία περιλαμβάνουν μία ειδική ομάδα που λέγεται πολυακόρεστα λίπη. Η διαφορά μεταξύ τους βρίσκεται στη χημική του σύσταση.

ΚΟΡΕΣΜΕΝΑ

Κορεσμένα λίπη διαθέτουν τα ζωικά λίπη, το κρέας (μοσχάρι, αρνί, χοιρινό) και τα γαλακτομικά προιόντα (γάλα, τυρί, βούτυρο). Επίσης υπάρχουν σε ορισμένα φυτικά λίπη, όπως στο λάδι καρύδας, στο φοινικέλαιο, και στα γλυκά, στα μπισκότα, στις σοκολάτες, στα μαγειρικά λίπη, στις σκληρές μαργαρίνες και στις σάλτσες.
Ορισμένες φορές αυτά τα λίπη αναφέρονται στα περιεχόμενα των συσκευασιών σαν υδρογονωμένα φυτικά λίπη-έλαια._
Η κατανάλωση πολλών λιπαρών δημιουργεί δύο κυρίως προβλήματα. Πρώτον έχουν πολλές θερμίδες και οδηγούν στο να γίνει κανείς υπέρβαρος και τελικά παχύσαρκος.

Διαβάστε εδώ πόσα είδη λίπους υπάρχουν, ποιές είναι οι επιπτώσεις στην υγεία μας και μικρά τίπς για να αποφύγουμε τις λιπαρές τροφές.