Λένε ότι ο Πλάτωνος είπε ότι µπορούσε να µάθει περισσότερα για κάποιον σε µια ώρα παιχνιδιού από ένα χρόνο συζήτησης. Το παιχνίδι επιλέγεται ελεύθερα, το παιδί παίζει επειδή θέλει να παίζει και έτσι το παιχνίδι είναι µια από τις πιο καθαρές εκφράσεις του χαρακτήρα του παιδιού. (Bundy 1996).
Πρώτα από όλα βλέποντας το παιδί να παίζει ελεύθερα µπορούµε να µάθουµε αρκετά για το χαρακτήρα του, το κίνητρο του και το συναισθηµατικό του κόσµο.
Επίσης το παιδί µπορεί να χρησιµοποιήσει το παιχνίδι για να εκτιµήσει τις δεξιότητες και την λειτουργικότητα του παιδιού. Για παράδειγµα µπορούµε να µάθουµε αρκετά για τις γνωστικές δεξιότητες του παιδιού εξετάζοντας πως παίζει µε τους κύβους ή πόσα σχήµατα µπορεί να τοποθετήσει σωστά ή πόσα κοµµάτια του πάζλ µπορεί να φτιάξει. Βλέπουµε τη µυική δύναµη και τον οπτικό συντονισµό όταν πιάνει την µπάλα και τις διαπροσωπικές του σχέσεις όταν παίζει στην οµάδα. Εδώ δεν µας ενδιαφέρει τόσο το ίδιο το παιχνίδι αλλά τα στοιχεία που µας δείχνει το παιχνίδι.
Διαβάστε περισσότερα εδώ πως επιδρά το παιχνίδι στην εργοθεραπευτική παρέμβαση και πια είναι τα τρία στάδια παιχνιδιού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου